otuşbeş yaş şiiri

Admin Mesaj Sayısı : 67 Kayıt tarihi : 05/04/08

OTUZBEŞ YAŞ
ŞİİRİ

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız
ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile
bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne
var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor
halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim
aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben
değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben
değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk
aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber
başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor
yalnızlığımız.
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert
olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert
olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
Ayva sarı nar kırmızı
sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada
kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm
tarumar?
Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın
olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın
olacak,
Taht misali o musalla taşında.

Cahit Sıtkı
Tarancı