Kokun gelsin...
A$k ehli ta$i gedigine koymu$:
Muhabbetten Muhammed oldu hasil
Muhabbetsiz Muhammed'den ne hasil?
Cölde acan bir güldü O. Rengi solmaz, kokusu tükenmez bir gül. Sevginin
bedelini ödeyen Yakub gibi, uzaktaki Yusuf'u koklayan bir yürekle
gözlerini takas edenler alabilirdi o gülün kokusunu.
A$ki ve aciyi Ondan ögrendik. Ya$amanin ve ölmenin, ölmeden önce ölüp
öldükten sonra ya$amanin sirrini O ögretti bize. Göklerin sofrasini O
acti önümüze. Onun sayesinde tenezzül buyurdu Allah yüreklerimize.
Evet, a$ki Ondan ögrendik: Sevdi ama sevdaya "kara" calmadi. Sevdanin
yüzünü karartmadan sevmeyi beceremeyenlere, "ak sevda"yi ögretti. A$ka
istikamet acisi verdi. Sadece o aciyi takip edenler a$kin sirrina erdi.
Ba$kalarinin ögrettigi a$k sahibini tutuklayan bir tutkuya dönü$üyordu.
Onun a$k ögretisi ise sahibini özgür kildi. O a$k cizgisini izleyenler
sevdikce özgürle$tiler, özgürle$tikce sevdiler ve sonunda hayati bir
demet muhabbete dönü$türdüler; muhabbete, yani insanin harcadikca
cogalan tek sermayesine...
“Iman etmedikce cennete giremezsiniz" diyordu; fakat daha müthi$,
insani iliklerine kadar sarsan bir $ey daha söylüyordu: "Birbirinizi
sevmedikce de gercekten iman etmi$ sayilmazsiniz!" Bu, imani yeti$tiren
topragin sevgi oldugunu ifade etmekti. Muhabbetin yürekte istikrar
bulmu$ hali olan iman, ancak sevgi topraginda boy verebilirdi.
Dahasi "Mü'min, seven ve sevilen dost olan ve dostluk kurulandir,
sevmeyen ve sevilmeyende, dost olmayan ve dostluk kurulmayanda hayir
yoktur!" diyordu. Sadece demekle kalmiyor, bu sözün nasil hayata
dönü$türüleceginin en güzel örneklerini de veriyordu.
Onun sevgisi, canlilari a$ip cansizlari dahi ku$atiyordu. Uhud icin
diyordu ki; "Uhud, o bir dag; ama o bizi sever, biz de onu severiz!"
Dagi seven ve dag tarafindan sevildigini farkeden bir yürek nasil bir
yürektir? Bu insani yürekten sarsan muhabbet dersinin, bizim özlemeyen,
sizlamayan, yanmayan, inlemeyen, sevmeyen, duyarsiz, ta$la$mi$ ve hatta
ta$tan daha da katila$mi$ yüreklerimizde yaptigi yanki nedir?
Aciyi da "Ben hüzünlerin Peygamberiyim!" itirafinda bulunan o Ufuk
Insan'dan ögrendik: Saclari sevdiklerinin ölümüyle degil, Allah'la
ili$kisini örselememek ugruna gösterdigi cabayla agaran Yüce Önder,
Kutlu Rehber'den. Caglarin günahini yikamak icin gece yarilari saldigi
gözya$lari, yattigi $ilteyi islatip Ai$e'yi uyandiracak kadar sel olup
caglayan Ayakli Kur'an'dan.
O Insan güzeline bir maruzatim var:
Seni cok özledik, bizi bu Caga kar$i dik tutan senin kokundur:
Yel essin Ya Rasullallah s.a.v.
Kokun gelsin!
Ptsi Nis. 07, 2008 2:24 am